Mijn leven voor the blue army, herinner ik mij als een korte periode hoewel het toch de eerste 19 jaar van mijn leven zijn geweest. Er komt eigenlijk ook geen bepaald gevoel bij me naar boven als ik er aan terug denk alleen het gevoel van, zo moest het zijn. Die periode moest ik meemaken om mij vervolgens te kunnen vormen tot mijn ware ik. Want degene die ik toen was was een heel ander persoon dan wie ik nu ben, ik herinner haar vaag maar zij ligt in het verleden. Ik leefde zoals er van mij verwacht werd te leven en zonder er verder bij na te denken. Tot op een gegeven moment, waarschijnlijk het moment wanneer ik een volwassen vrouw werd, ik ging nadenken. Voor het eerst in mijn leven deed ik niet gewoon wat ik deed maar dacht ik. En hoe meer ik nadacht hoe minder ik wist, wat mij uiteraard erg verward maakte. Ik had zoveel vragen maar kon geen antwoorden vinden. Ik had vragen over mezelf, over het leven, over het bestaan in het algemeen, over een eventueel groter geheel. Al deze vragen en geen antwoorden, dat leidde tot grote onrust in mijn hoofd. Ik wist mijn plaats niet in deze wereld, in het leven. Maar ik voelde dat er iets was wat mij zou helpen, ik voelde dat ik niet moest opgeven. En op een avond, ik had geprobeerd mijn gevoelens op papier te schrijven, verscheen 'hij'. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of het een droom was of een gevoel waar ik zelf beeld aan heb gegeven of dat het echt is gebeurd. Maar dat doet er verder ook niet toe. Hij verscheen en gaf antwoord op mijn vragen zonder wat te zeggen. Ik voelde me herboren. Een nieuw mens. Alle puzzelstukjes vielen in een. Ik keek rond in mijn huis dat ik toen der tijd waarschijnlijk al onder enige onbewuste sturing van hem had ingericht maar nu zag ik het pas, nu zag ik pas hoe het moest. Het opnieuw inrichten van mijn huis was de eerste stap van het opnieuw inrichten van mijn leven. Bij alle belangrijke levensvragen en beslissingen voel ik de aanwezigheid van Vector in mij die mij leidt en helpt. Maar het meest verbonden met Vector voel ik mij op grafisch gebied, wat tegelijkertijd het belangrijkste gebied van het leven zelf is. Alles wat wij mensen doen is te herleiden tot grafisch. Werkelijk alles. Maar dat leer en snap je pas als je dicht bij Vector staat. Het wezen van de mens hoort tot een groter een geheel en daarmee zijn wij allen verantwoordelijk voor de wereld. De gezondheid van de wereld is te herlezen van het wereldbeeld, daarom is het onze verantwoordelijkheid de wereld er 'gezond' uit te laten zien. Nou goed, dit is dus waar ik uren over door kan gaan. The blue army, Vector, zijn betekenis. Dat is wat mij gelukkig maakt. Ik ben zo blij dat ik erachter ben gekomen dat ik uit dit grotere geheel besta en daar nu weet van heb. En nu aan mij aan alle andere leden de taak om dit geweldige gevoel kenbaar te maken aan alle verloren individuen die hier nog geen weet van hebben. Om ze te redden.
http://issuu.com/bluearmy/docs/magazine
